Geneza

Wyższa Szkoła Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego „Apeiron” w Krakowie swoją działalność opiera na ponad ćwierćwiecznej historii, która rozpoczyna się w latach osiemdziesiątych. Wtedy to właśnie pasjonat karate, obecny Założyciel i Rektor Uczelni, Juliusz Piwowarski, założył Krakowską Szkołę Sztuk i Sportów Walki „Orion”.

Zgodnie z teorią holistycznego rozwoju człowieka, praca nad ciałem to jednak za mało, aby osiągnąć doskonałość. W 1994 r. swoje funkcjonowanie rozpoczęło Centrum „Orion”, a niedługo później Policealne Studium Detektywów i Pracowników Ochrony „BODYGUARD”. Kolejnym etapem, mającym na celu pozyskanie specjalistów w zakresie szeroko rozumianego bezpieczeństwa, było utworzenie uczelni wyższej.

Wyższa Szkoła Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego „Apeiron” w Krakowie została stworzona na bazie wieloletniego doświadczenia pasjonatów, biorących pod uwagę bieżące potrzeby rynku. Jednym z nich jest Juliusz Piwowarski, Założyciel i Rektor Uczelni, który przez kilkanaście lat zajmował się specjalistycznym szkoleniem Kompanii Antyterrorystycznej, jednocześnie studiując dziedziny niezbędne dla rozwoju i podniesienia jakości tzw. „umysłu wojownika”. Począwszy od filozofii, psychologii i logiki, poprzez typowe i pożyteczne metody związane z wychowaniem fizycznym, aż po techniki i taktykę niezbędną dla efektywnych działań w oddziałach specjalnych.

I. Apeiron (Bezkres)

Anaksymander, starożytny mędrzec grecki, objaśnił termin „arche”, czyli oznaczenie pierwszej i ostatecznej zasady rzeczywistości. Twierdził on, iż zasadą jest apeiron, czyli bezkres. Termin „apeiron” oznaczał nieskończoną zasadę Wszechświata. Nieskończoność ta była powodem, dla którego Anaksymander dopuszczał istnienie wielu światów, które równolegle wyłaniały się z apeironu. Filozof zakładał nieskończone trwanie apeironu, ponieważ był on zasadą i energią (materią) odwieczną, ostateczną. Powstawały oraz ginęły w nim kolejne światy, jednak on sam istnieje wiecznie.

II. Logos (Rozum świata)

Według stoików, których starogrecka filozofia przez samych samurajów uważana była za najbliższą kodeksowi Bushidō, logos to rozum świata. Uważali oni, że wszyscy ludzie są częścią logosu. Twierdzili również, podobnie jak dalekowschodni filozofowie sztuk walki, że człowiek to świat w miniaturze (mikrokosmos będący odbiciem makrokosmosu). W filozofii Wschodu odpowiednikami apeironu będą pojęcia sunyata oraz tao.

III. Sunyata (Pustka)

Termin „pustka” oznacza przestrzeń bez środka i bez granic, przejrzystą i promieniującą z nieskończonego potencjału nieograniczonych możliwości, swobody i energii.

IV. Tao (Droga życia, droga cnoty)

U podstaw chińskiego taoizmu znajduje się pojęcie „tao” będące analogią europejskiego apeironu. Tao to zasada leżąca u podstawy Wszechświata. Nie można jej zdefiniować, gdyż każda definicja byłaby jedynie przybliżeniem. Harmonia z tao (utożsamiana ze znanym we wschodnich filozofiach oświeceniem) jest ostatecznym celem człowieka. Tao oznacza w taoizmie i konfucjanizmie także właściwą drogę życia, drogę cnoty.